ردِ دعوت به ضیافت سکوت

چندی پیش و در بحبوحه اعتراضات مردم به نتایج انتخابات بهمن فرمان آرا در نامه ای که برای مطبوعات ارسال کرده بود با ذکر جمله معروف سزارکه ترسو هزار بار می می میرد و شجاع یک بار،ازضیافت سکوتی گفت که حاصلی بجز خناق ندارد . فرمان آرا در ادامه می نویسد که مهم نیست که من دیگر فیلم نسازم ، مهم این است که به هر سازی نرقصم . +
بعد از آن بود که دوازده تن از کارگردانان صاحب نام سینمای ایران در نامه ای خطاب به خانه ملت (نمایندگان مجلس) در چندین بند اعتراض خود را به وضعیت بوجود آمده به گوش نمایندگان مجلس رساندند . گرچه نمایندگان مردم در مجلس جوابی به نامه دوازده کارگردان سرشناس ایران ندادند اما مهم آن بود که مردم حمایت سینماگران خود را ببینند که دیدند . +
بدنبال نامه کارگردانان سینما ، هشت نمایش نامه نویس مطرح کشورنیز با انتشار بیانیه ای نگرانی خود را از افسردگی حاکم بر جامعه ابراز کرده واز دیگر نمایش نامه نویسان نیز خواسستند که روایتگر صادق روزگار خود باشند . +
در ادامه همراهی هنرمندان مطرح کشور 150 تن از کاریکاتوریستهای کشوربا امضاء بیانیه ای نهمین دو سالانه کاریکاتور تهران را بخاطروضعیت بوجود آمده برای مردم و خون های ریخته شده و حق پایمال شده ملت تحریم کردند . +
همراهی اهالی موسیقی از همان روزهای اول اعتراضات مردمی تا به آخر در نوع خود جالب بود و در این میان شاید حضورمحمد رضا شجریان رنگی دیگر داشت .
این روزها مرزدر کنار مردم بودن یا رودروی مردم قرار گرفتن مرزی مشخص و واضح شده است ، مرز که نه شاید بتوان گفت دره ای است که دیدنش چشم مسلح و رمل و اصطرلاب لازم ندارد و تعیین تکلیف برای مشخص کردن موضع نیز محتاج استخاره نیست ، که اصلا مجالی برای استخاره نمانده است .
قرار نیست کسی قهرمان باشد و یا بخواهد قهرمان بشود ، سینماگر با فیلم نساختن آنهم در شرایطی که شرایط ساخت فیلم نباشد و ساخت فیلم محتاج دریوزگی باشد ، نمی میرد . همچنین نمایش نامه نویس و کارتونیست و دیگران . گاه لازم است که هنرمند در خانه بنشیند و چه بسا که همین در خانه نشستن اوج هنرش باشد و بزرگترین اثرش که او را جاودانه کند . کسی چه می داند !