هنوز اول صبح است - کمی مانده به 11 پیش از ظهر - ، از حالت صلیب شکسته به حالت جنینی می روی و بعد به پشت بر می گردی ، چشم ها را یکی یکی باز می کنی و تا به نور عادت کنند کورمال کورمال لب تاب را باز می کنی و تا ویندوز بالا می آید تو هم فرصت داری دست و رویی به آب بزنی . ویندوز بالا آمده اما مطابق معمول ارتباط نداری و باید اس ام اس بدهی به شرکت آی اس پی که جواب نمی دهد و مجبوری زنگ بزنی . ارتباط برقرار می شود ، تا جیمیل و ریدر و وبلاگت بالا بیاید فرصت کافی داری که یک لقمه صبحانه و استکانی چای بخوری . وی پی ان کار نمی کند ، اولتراسورف را امتحان می کنی برای بالا آمدن فیس بوک . جواب می دهد اما پیش از آن نزدیک است که جان تو هم بالا بیاید . ایمیل هایت را چک می کنی ، سری به گودر می زنی و چند لایک و چند اشتراک و ساعت نزدیک به 1 بعد از ظهر است . نگاهی به آمارگیر وبلاگ می اندازی - ورودی های داخل کشور معمولن از سر ظهر زیاد می شود قبل از ظهر ورودی چندانی از داخل کشور نداری - ، وارد بخش مدیریت وبلاگ می شوی ، چیزی برای نوشتن نداری و برای همین به سراغ فیس بوک می روی که حالا باز شده - البته نیمه باز - ، آنجا را هم چک می کنی ، باز چند لایک و یکی دو تا کامنت و تایید دوستان جدید و دوباره می روی بسراغ گودر و باز ... جواب می دهی چند بار در روز این را تکرار می کنی ؟ خسته نمی شوی ؟ می گوید تو خسته نمی شوی از کار بی جیره و مواجب ؟ اگر حقوقی چیزی از این راه در می آوری به من هم بگو ، اقلن کم اینقدر حرص نخورم ؟! ... مواجبی نداری ، حتی هزینه ADSL را هم نمی توانی از این راه (وبلاگ نویسی و وبگردی و گودر بازی و ...) بدست بیاوری ! حرفی نمی زنی ، گوگل تالک پیام می دهد که ایمیل تازه ای داری . چک می کنی ، امروز شانزدهم شهریور روز وبلاگ نویسی فارسی است ، دعوت شده ای که برای این روز چیزی بنویسی .
پی نوشت : با اینهمه و همه اینها ، فیدوس را دوست دارم ، چون اولین مکانی است که بی دغدغه - کم دغدغه بهتر است - و بدون تپق زدن حرف هایم را زدم ، عقده دلم را خالی کردم . برای اظهار نظر کردن لکنت نگرفتم ، قلبم تا حوالی گلویم نیامد و عرق از همه جایم شره نکرد . فیدوس به من اعتماد به نفس داد - چیزی که سالها کم داشتم - و خلاصه نِق به جان می خرم و وبلاگ نویسی بی جیره و مواجب را ترک نمی کنم .
- پست های ویژه روز بلاگستان فارسی سال 1389
پی نوشت : با اینهمه و همه اینها ، فیدوس را دوست دارم ، چون اولین مکانی است که بی دغدغه - کم دغدغه بهتر است - و بدون تپق زدن حرف هایم را زدم ، عقده دلم را خالی کردم . برای اظهار نظر کردن لکنت نگرفتم ، قلبم تا حوالی گلویم نیامد و عرق از همه جایم شره نکرد . فیدوس به من اعتماد به نفس داد - چیزی که سالها کم داشتم - و خلاصه نِق به جان می خرم و وبلاگ نویسی بی جیره و مواجب را ترک نمی کنم .
- پست های ویژه روز بلاگستان فارسی سال 1389
۳ نظر:
پسندیدم!
شاید با همهی این مشکلات، همین اندازه هم که بلاگستان رونق دارد، باید شکرگزار باشیم و به خود ببالیم!
سلام. چه صبح و به دنبالش روز قشنگي را ترسيم نموده اي براي روز مبارك بلاگستان فارسي. مبارك باشد
ارسال یک نظر