سفری به آزاد کوه

عباث می‌گفت: چرا باید در زیر سقف اتاق یک هتل ۵ ستاره بخوابم و لحظات تکرارناشدنی زندگیم را حرام کنم، وقتی می‌توانم در زیر سقف هتلی ۵ میلیون ستاره به نام آسمان بخوابم؟

همین یک جمله در نوشته ای از محمد درویش کافی بود تا به سوی آزاد کوه بروم ، به خانه عباث . می دانستم که دیر آمدم و صاحب خانه خیلی وقت است از اینجا کوچ کرده . با اینهمه آزاد کوه شکل و شمایل یک خانه متروک را نداشت ، بر عکس پر بود از زندگی هنوز و من چقدر خودم را سرزنش کردم و می کنم که چرا اینهمه دیر آمدم ، درست بعد از آنکه باد آمد و عباث و همه رویاهایش را با خود برد ...
دعوت تان می کنم به آزاد کوه ، به خانه عباث و هیچ نمی گویم که در آنجا چه دیدم و چه حسرتی خوردم و آه کشیدم ... بفرمائید
عکس : " اثر " از عباس جعفری
لینک : عباث کمی دیر کرده