فاتحه آموزش (از نوع عالی و غیر عالی)

فاتحه آموزش (عالی) در این مملکت را روز اول ورودم به دانشگاه تهران در سال 69 و زمانی که به قید قرعه و نهیب و تهدید دکتر مشیری (مدیر وقت گروه جغرافیای دانشگاه تهران) مجبور به تحصیل در گرایش جغرافیای طبیعی شدم (مفصل توضیح می دهم در وقتی دیگر) ، خواندم . حلوای آموزش (عالی) را هم ترم دوم همان سال خیرات کردم ، زمانی که کرسی درس اقلیم شناسی را از دکتر فشارکی ( استاد مسلم اقلیم شناسی ) گرفتند، به جهت آنکه چند تن ازدانشجویان ریش و پشم دارِ صاحب نفوذ چند ترمی این درس را افتادند و دکتر فشارکی هم هیچ فشاری را نه از بالا و نه از پایین قبول نمی کرد و نمره مفت هم پای ورقه کسی نمی نوشت . و جالب تر اینکه از آن ترم به بعد درس اقلیم شناسی رشته جغرافیای دانشگاه تهران! را آقای محمدی (فوق لیسناس اقلیم شناسی و از دوستان با مرام!) ارائه داد و بنده هم که هول و لرزه درس اقلیم شناسی دکتر فشارکی خواب و خوراکم را گرفته بود ، در همان ترم از دستان با سخاوت! آقای محمدی نمره الف گرفتم و سجده شکر به جای آوردم .
و همین شد که تا الان فقط یک بار در کنکور کارشناسی ارشد شرکت کردم ، آنهم برای اینکه مجوزی باشد رسمی برای فرار از کار و سفری چند روزه به شیراز .
برای همین است که نه خبر سهمیه بیست درصدی متاهلین در کنکور کارشناسی ارشد اسباب تعجبم شد و نه بانگ واگذاری مدارس به حوزه های علمیه .

پی نوشت جهت زنگ تفریح : چند روزی است که دسته جمعی با ترانه " هوا ابری نمی مونه ..." با صدای فرشته حال می کنیم .