۱۹ مهر ۱۳۸۸

... به قانونی که مادر را مجبور به کشیدن چهار پایه می کند ...

تصور اینکه کسی از اعدام بهنود شجاعی خوشحال شده باشد برایم سخت است ، حتی مادری که امروز صبح به تقاص خون فرزندش چهارپایه از زیر پای بهنود کشید تا حلقه آبی رنگ طناب دارگردنش را بشکند . می دانم که مادر احسان هم بعد از کشیدن چهارپایه تحمل دیدن دست و پا زدن های بهنود در بالای دار را نداشت . مادر احسان ودیگرانی با وضعیت مشابه او، خود نیز قربانیان یک قانون ضد بشری هستند . چه کسی می تواند بگوید که مادری از کشیدن چهارپایه از زیر پای محکومی که فرزندش را به قتل رسانده ، در دل خوشحال است ؟ اینکار را انجام می دهد ، اما آیا با خوشحالی ؟ آیا چنین مادری می تواند لحظه سقوط اعدامی و شکستن گردن او و بدن پیچان از درد خفگی او را در میان زمین و آسمان از یاد ببرد ؟ نمی تواند ، مطمئن باشید که این لحظه هیچگاه از ضمیر او پاک نمی شود ، شاید بتواند برای لحظاتی چند مرگ فرزند را فراموش کند ، اما این لحظه که خود در انجام آن نقش داشته را هرگز، هرگز از یاد نخواهد برد . او هم قربانی است ، قربانی قانونی که مجازات اعدام را درخود جای داده و مادری را در عمل مجبور به آدم کشی می کند ، تا او را به عذابی دیگر و شاید فراتر از غم فرزند دچار کند .
با شما موافق نیستم آقای علیرضا رضائی ، که اینگونه بر مادری که خود نیز قربانی است بی رحمانه و با چنین ادبیاتی می تازید ، کمی آرامتر و با اندیشه به قضیه بنگرید ، سیبل را اشتباهی دیده اید برادر! هدف جای دیگری است .
- لینک مطلب در بالاترین

۶ نظر:

امید گفت...

واقعا لعنت به این اسلام که تخم کینه و نفرت رو در دل ایرانیان کاشت ...

ناشناس گفت...

دوست عزیز هم آنچه ایشان نوشته بود خواندم و هم انچه شما نوشته اید به نظرم زمانی که ایشون نوشتن در شرایط روحی مناسبی نبودن از مطلبشون بوی خشم شدید به مشام میرسه حرف شما بسیار منطقیست

ناشناس گفت...

بحث تان بسیار عالی بود.

امیراشکان

ناشناس گفت...

یعنی چه؟!
از یک طرف میگویند اسلام دین رحمت است و این موضوع که مجری حکم باید ولی دم باشد برای جلوگیری از اعدام است از این طرف شما آمدی مجری مستقیم حکم را تبریه میکنی؟
عزیزجان طرف خودش زنده است وکیل وصی لازم ندارد یک تماس بگیر ببین خوشحال بوده یا ناراحت.
خودش با دست خودش چهارپایه از زیر پای یک انسان کشیده (گیرم که بزرگترین جانی قرن) بدون اینکه دست و دلش بلرزد بعد شما مادر مادر میکنی؟
خیلی هم ادبیات علیرضا رضایی خوب بود که کم هم بود.
تا این افراد و کسانی مثل اینها در ارایه حماقتشان احساس راحتی کنند وضع همین است که هست.
بیان حماقت و خشونت باید که هزینه داشته باشد.
شما سیبل را اشتباه دیدی عزیز! شما هنوز در دوره دستوالعمل دولتی زندگی میکمنی گویا.
این قانون هست چون اسلام هست چون مسلمانش هست و تا هست همین هست.
پشت رو که نمیشود رفت! اسلامش گفته قصاص، مردمش میگویند اسلام بعد حکومت بیاید بگوید نه؟ آن وقت ما نمیفهمیم تو میفهمی؟

ناشناس گفت...

اتفاقا به نظر می‌رسد خیلی هم قانون هوشمندی است. این قانون اولیای دم را مجبور می‌کند تا کاری که سخت است را انجام بدهند و خیلی از اولیای دم چون طاقت این کار را ندارند مجبور به بخشیدن می‌شوند. اگر که اولیای دم فقط قرار بود پای یک ورقه را امضا می‌کردند خیلی راحت و با وجدان آسوده‌تر این کار را می‌کردند و آمار بخشودگی‌ها خیلی کمتر از چیزی بود که امروز است.
در ضمن در فرهنگ و فضایی که خیلی از موارد بحث خونخواهی منجر به منازعات و دیگر کشی بی‌پایان بین دو طایفه و یا خانواده می‌شد و یا می‌شود گذاشتن یک نقطه پایان محکم و بی خدشه بر یک سلسه اتفاقات کاملا مهم است.

سبزينه گفت...

من با شما كاملا مخالفم. مادري كه باعث مرگ يك انسان ميشه مادر نيست بلكه خوناشامي كه لياقت بدترين ها رو داره. قاتل قالته و اين مادر و پدر قاتل هستن و مستجوب لعن و نفرين. اميدوارم تا پايان عمر آرامش نداشته باشن كه حتما نخواهند داشت