خواب آشفته ديكتاتور

به واقع این سخن جلاد دارفور که ارزش حکم ديوان كيفري بين المللي لاهه* را کمتر از جوهر مصرف شده برای آن می داند، از موضع قدرت نبوده و بیشتر نمایانگر تزلزل شخصیتی و ترس درونی - ویژگی منحصر به فرد همه دیکتاتورها – می باشد. چنین افرادی هیچگاه نمی توانند به کسی اعتماد کنند و اصطلاحا از سایه خودشان هم در هراسند و همین امر سبب می شود که به شیوه های خاص برای پنهانکاری روی بیاورند ، بدل درست می کنند ، خودرو عوض می کنند ، می گویند که می خواهند به شمال کشور بروند اما سر از جنوب در می آورند و ... قاتل آفریقایی تباران دارفور هم که پیش از این به سبب جنایتهایش این ترس درونی را به همراه داشت اکنون در وضعیت بسیار بدتری قرار گرفته است ، حکم ديوان كيفري بين المللي لاهه همه مردم جهان را مکلف کرده که این جانی خطرناک را در هر کجا که پیدا کردند کت بسته به دادگاه جنایی لاهه تحویل بدهند . به گفته اوکامبو دادستان جنايي ديوان كيفري بين المللي لاهه که این حکم تاریخی را صادر کرده هواپیمای عمر البشیر نمی تواند آزادانه از فضای بین المللی عبور کند و همه کشورهای متعهد ملزم به تحویل این جنایتکار جنگی هستند . این حکم اگر چه از سوی حاکم و همه کاره سودان کاغذ پاره خوانده شد اما الزام آور بودن آن سبب می شود که عمر البشیر منزوی تر از گذشته به درون دهلیزها و زیر زمین ها پناه برده و همیشه و در همه حال نگران اطراف خود باشد ، دیکتاور دیگر خواب راحتی نخواهد داشت و کابوس دستهای بسته و میز محاکمهِ ديوان كيفري بين المللي لاهه و کیفر خواست " لویس مورینو اوکامبو" در حالی که با قاطعیت جرائم او را در محضر قضات عالی ديوان كيفري بين المللي لاهه قرائت می کند ، خواب را بر او حرام می کند . همه کاره خودخوانده سودان حالا فقط از سوی کسانی حمایت شده و دلسوزی میبیند که سالهاست در کابوسی اینچنینی بسر می برند و نوبت خویش را انتظار می کشند ، نوبتی که فقط دیر و زود دارد و بس و همین است که سراسیمه خود را به سودان می رسانند برای دلداری و شاید هم چه باید کرد!
حکم روز چهارشنبه چهارم مارس دو هزار و نه میلادی ديوان كيفري بين المللي لاهه مقطعی تاریخی خواهد شد در تاریخ مبارزات مدافعان حقوق بشر ، روزی که مصونیت قضائی یک رئیس جمهور به حکم دادگاه بین المللی و به سبب جنایتهای بیشمار جنگی و دخالت مستقیم و غیر مستقیم در قتل و تجاوز و کوچ اجباری اقلیتهای کشورش لغو می شود تا خود خوانده های حاکم بر کشور ها به صِرف رئیس بودن نتوانند بر جان و مال و ناموس ملتشان حکومت کنند و هر گاه که اراده کردند آن را به یغما ببرند بدون هیچگونه نگرانی .

*نگاهي به ديوان كيفري بين المللي لاهه ( ديوان بين المللي كيفري لاهه با دادگاه معروف لاهه - زير نظر سازمان ملل - تفاوت داشته اما با توجه به اينكه تعداد بسيار زيادي از كشورهاي جهان اساسنامه آن را امضاء كردند معمولا احكام آن لازم الاجرا است ).

پي نوشت : طرح از جمال رحمتي - روزنامه اعتماد ملي