تخریب گذشته

اهمیت یک بنای قدیمی بیشتر بواسطه حضور افرادی است که روزگاری به آن وارد شده و خاطراتی را در آن به جای گذاشته اند و همین خاطرات و تصاویر در گذر زمان به ساختمان روح می بخشد ، مدرسه ای که در آن درس خوانده ایم ، محله ای که در آن بازی کرده ایم ، درختانی که از آنها بالا رفته ایم و بر روی تنه آنها یادگاری نوشته ایم ، همه و همه بخشی از عمر هر یک از ما را در خود جای داده اند .مجموعه ای از همین بناها و سنگفرشها و درختان کهنسال است که هویت یک شهر را بوجود می آورد. و درست به همین دلیل است که وقتی به بهانه نوسازی و یا زیبا سازی شروع به تخریب این بناها و یا قطع این درختان می کنیم اصلا به این موضوع توجه نداریم که همزمان مشغول تخریب تصاویر ذهنی و خاطرات چندین نسل هستیم که شاید تنها دلخوشی هایشان مرور همین تصاویر و یادآوری خاطرات باشد .
قطع درختان قدیمی دهدشت که از جمله ساکنین اولیه آن بودند در خاموشی و بی توجهی عمومی انجام گرفت تا زمینه تخریب اولین بنای این شهر ( فرمانداری سابق ) فراهم شود ، اما انگار زیبا سازان شهر به این سادگی دست از سر گذشته نه چندان تاریخی این شهر بر نمی دارند و چند روز پیش هم در جهت اصلاح پارک جنگلی !کلیه درختان قدیمی را قطع کردند .
دیروز هم که برای کاری به دبیرستان محل تحصیلم که اولین دبیرستان شهر کوچک سوق ( زادگاهم ) بود رفتم ، از دیدن ساختمان نیمه کاره و بدقواره ای که جایگزین ساختمان قدیمی دبیرستان شده بود ، یکه خوردم . پیش از این هم ساختمان قدیمی مهد کودک شهر و بعد از آن ساختمان قدیمی ترین دبستان منطقه ( دبستان محمدی سوق ) به همین بلا گرفتار شدند تا نشانه ای از گذشته پیش از سی سال پیش در شهر باقی نماند و هر چه هست و هر چه می بینیم دست آوردهای سی سال اخیر باشد .
آنچه اما در این بین زجر آور است ، سکوت و بی توجهی عمومی به این دست مسائل است و همین سکوت عمومی به نوعی همه ما را در آنچه انجام میگیرد شریک می کند .