دولت الکترونیک ایرونی

دیروز با تمام وجود – از مغز تا معده و غیره – دولت الکترونیک میهنی را تجربه و احساس کردم ، طوری که هنوز هم جایی در درونم می سوزد (فکر کنم معده باشد ). قضیه از این قرار است که در همین راستا – دولت الکترونیک – چند ماهی است که مواجب ماهیانه ما به جای پرداخت چکی به حساب سیبا واریز می شود ، تا مثلا از رفت و آمد بیهوده ما به بانک جلوگیری شده و به این صورت هم بار ترافیکی خیابانها و هم صفوف بهم فشرده بانکها کمتر شده و مردم بتوانند از این وقت اضافه نهایت استفاده را بکنند .
در این مدت چند ماهه که ازحرکت انقلابی – انقلاب الکترونیک – می گذرد من متوجه مثبت و یا منفی بودن این قضیه نشدم ، حقیقت ماجرا این است که من با گرفتن یک فقره وام دو میلیون تومانی در این مدت از آخور می خوردم و خبر از توبره نداشتم . تا دیروزجمعه که خانم به خانه پدری رفته بود و من هم تنها در خانه به گشت و گذار اینترنتی مشغول شدم . نیاز به گفتن نیست که در این گشت و گذارها آنچه به نظر نمی آید گذشت زمان است و من هم زمانی متوجه قضیه شدم که ساعت یک و نیم بود و من شب پیش غذا نخورده و معده ام بدجوری به جنب و جوش انقلابی افتاده بود . به سراغ یخچال نرفتم چون شب پیش از خالی بودن آن مطمئن شدم . شال و کلاه کردم و کارت سیبای دولت الکترونیک را هم در جیب قرار دادم و به سمت خیابان حرکت کردم ، قضیه را طولانی نمی کنم ، خلاصه کلام اینکه کارت سیبای بانک ملی را در سوراخ هر باجه ای قرار دادم با احترام عذرخواهی کردند از اینکه فعلا! امکان ارائه خدمات ندارند . بدون تعارف باجه های تمام بانکهای شهر دهدشت را امتحان کردم و جواب همان بود که گفتم .ساعت دو بعد از ظهر بود و حالا زبانم هم با معده ام همنوا شده بود و با هم به بد و بیراه گفتن به دولت الکترونیک مشغول بودند و مغزبیچاره بدنبال راه و چاره ای بود که دستم ناخودآگاه به سمت جیب بغل کتم حرکت کرد و با لمس کاغذی متفاوت با بقیه کاغذها ی معمولی همزمان معده و زبانم خاموش شده و لبانم به لبخندی گشوده شدند . آرام آرام کاغذ را از جیبم بیرون آوردم و زمانی متوجه شدم که زبان و معده این بار با شدت و شور انقلابی بیشتری به فحش دادن پرداختند و معلوم شد آنچه در دستم قرار دارد ، فیش حقوقی دی ماه است .
پی نوشت :این لینک به دولت الکترونیک هیچ ربطی ندارد ، اما به شغل بنده چرا !