معلوم نیست چرا در همه اتفاقات برابر بین زن و مرد همیشه کفه مجازات زنان بیشتر از مردان است ، چه در امر قضا که پیش از این اشاره شد و چه در امور روزمره که همه ما به نوعی روزانه با آنها درگیر هستیم . مثلا در پی جنجال بوجود آمده در باشگاه استقلال – دیدار چند دقیقه ای تیمهای فوتبال نوجوانان پسر و تیم بانوان این باشگاه – کمیته انضباطی این باشگاه علاوه بر جرائم فردی برای مسئولین عمل انجام شده ، در اقدامی عجیب تیم فوتبال بانوان خود را منحل اعلام کرده است . در اینکه عمل انجام شده بوسیله تیمهای مذکور نه در عرف ما بلکه طبق قوانین جمهوری اسلامی ، اقدامی مجرمانه است ، شکی نیست و قاعدتا انتظار برخورد هم از طرف تربیت بدنی و هم از طرف باشگاه استقلال می رفت ، بحث بر سر این است که چرا مجازات در نظر گرفته شده برای تیم نوجوان پسر در حد مجازات مربی و سرپرست تیم بوده اما مجازات تیم بانوان علاوه بر اخراج مربی این تیم ، کلیت تیم – و نه فقط تک تک بازیکنان – هم با مجازاتی اینچنینی مواجه شده اند ؟ اگر جرم و یا گناهی انجام شده است از سوی هر دو طرف ماجرا بوده است ، هر چند نمی توان مسئولیت عمل انجام شده را متوجه هیچکدام از بازیکنان پسر و دختر در هر دو تیم دانست ، اما با این وجود همان حکم ناعادلانه نیز نباید فقط برای یک تیم در نظر گرفته می شد .
همانطور که در بالا نیز اشاره کردم ، این احکام ناعادلانه هر روز از سوی همه ما صادر می شود ، چه در خانه و چه در محل کار و یا جامعه و غیره . مشکل فساد اخلاقی مردان اعم از چشم چرانی و یا متلک گویی و یا بدتر از آن تجاوز و حمله به زنان را به نوعی به رفتار و یا پوشش زنان نسبت می دهیم . در چنین مواقعی قبل از هر چیز این زن است که به عنوان علت العلل همه موارد ذکر شده مورد بازخواست قرار می گیرد و علت را یا به رفتار و نگاه زن نسبت می دهند و یا به نوع لباس و آرایش او . در محل کار هم این زن است که باید از همه جهت مواظب خود باشد تا مبادا مورد تجاوز چشمی و یا حرفی و حتی بدتر از آن از سوی همکاران خود نشود و باز هم اگر اتفاقی بیفتد حتما مقصر خود زن می باشد .
در امر قضا و قانون مجازات اسلامی هم برای جرائم مشترکی که معمولا پیشقدم آنها مردان هستند نیز مجازتها برابر نمی باشد ، مثلا در قانون ناعادلانه و غیر انسانی سنگسار – که نفس عمل آن مذموم است – مردان را فقط تا کمر در گل فرو می کنند اما زنان را تا شانه که نه تنها امیدی به فرار نباشد ، بلکه عملا امکان دفاع برای آنها نماند.
برنامه های موسوم به طرح امنیت اجتماعی نیز که درچند سال اخیر و به مناسبتهای مختلف در سطح کلان شهرها اجرا می شود ، همیشه و در وهله اول زنان را هدف قرار داده و باز هم به عنوان علت العللِ فساد مردان مورد بازخواست قرار می گیرند و آنها هستند که باید خود را بپوشانند و برای پوشش و آرایش خود با بدترین رفتارها و توهینها مواجه شوند .
مشخص است که چنین رفتاری از سوی مردان و این محکومیت همیشگی پیش از محاکمه زنان در همه امور به نوعی ریشه در تاریخ مردسالار و تربیت همه ما دارد . تربیتی که به نوعی همه گیر بوده و چندان تفاوتی بین قومیتها و یا جغرافیا و حتی نوع سکونت – شهر و یا روستا – ندارد . چیزی که متاسفانه هنوز هم در خانواده های ایرانی وجود دارد و به نظر نمی رسد که اقدام بنیادینی برای پیشگیری از آن از سوی خانواده ها انجام بگیرد .
همانطور که در بالا نیز اشاره کردم ، این احکام ناعادلانه هر روز از سوی همه ما صادر می شود ، چه در خانه و چه در محل کار و یا جامعه و غیره . مشکل فساد اخلاقی مردان اعم از چشم چرانی و یا متلک گویی و یا بدتر از آن تجاوز و حمله به زنان را به نوعی به رفتار و یا پوشش زنان نسبت می دهیم . در چنین مواقعی قبل از هر چیز این زن است که به عنوان علت العلل همه موارد ذکر شده مورد بازخواست قرار می گیرد و علت را یا به رفتار و نگاه زن نسبت می دهند و یا به نوع لباس و آرایش او . در محل کار هم این زن است که باید از همه جهت مواظب خود باشد تا مبادا مورد تجاوز چشمی و یا حرفی و حتی بدتر از آن از سوی همکاران خود نشود و باز هم اگر اتفاقی بیفتد حتما مقصر خود زن می باشد .
در امر قضا و قانون مجازات اسلامی هم برای جرائم مشترکی که معمولا پیشقدم آنها مردان هستند نیز مجازتها برابر نمی باشد ، مثلا در قانون ناعادلانه و غیر انسانی سنگسار – که نفس عمل آن مذموم است – مردان را فقط تا کمر در گل فرو می کنند اما زنان را تا شانه که نه تنها امیدی به فرار نباشد ، بلکه عملا امکان دفاع برای آنها نماند.
برنامه های موسوم به طرح امنیت اجتماعی نیز که درچند سال اخیر و به مناسبتهای مختلف در سطح کلان شهرها اجرا می شود ، همیشه و در وهله اول زنان را هدف قرار داده و باز هم به عنوان علت العللِ فساد مردان مورد بازخواست قرار می گیرند و آنها هستند که باید خود را بپوشانند و برای پوشش و آرایش خود با بدترین رفتارها و توهینها مواجه شوند .
مشخص است که چنین رفتاری از سوی مردان و این محکومیت همیشگی پیش از محاکمه زنان در همه امور به نوعی ریشه در تاریخ مردسالار و تربیت همه ما دارد . تربیتی که به نوعی همه گیر بوده و چندان تفاوتی بین قومیتها و یا جغرافیا و حتی نوع سکونت – شهر و یا روستا – ندارد . چیزی که متاسفانه هنوز هم در خانواده های ایرانی وجود دارد و به نظر نمی رسد که اقدام بنیادینی برای پیشگیری از آن از سوی خانواده ها انجام بگیرد .
۴ نظر:
چرا در عدالت ایرانی تردید می کنی جانم؟ به خصوص در عدالت ورزشی در ایران؟ نکنه تو هم داری راه اون "عادل" بی انصاف رو میری؟ اصلاً دختر را چه به ورزش؟ همینکه راهشون دادن به استادیوم خودش کلی کاره. خانواده بی غیرت اینا مگه کجا هستن که اینطور میان و ناموس ملی رو جریحه دار میکنن. لابد لباسایی پوشیده بودن که برجستگی هاشونو هم نشون میداد دیگه. اینا باید اگه هم چنین جاهایی میان حتماً با چادرملی بیان!
این قحطی و خشکسالی نتیجه همین کاراست آقا
وقتی در مملکت امام زمان دخترا بیان ورزش کنن اون هم به صورت مختلط با پسرا انتظار بارون از پر رویی ماهاس دیگه............................
کرزنگلو داره اِیا .
برای سلامتی کرزنگلو ، یه صلوات بلند بفرستین.
چی بگم والا...(این همون سه نقطه ی معروفه ها)به قول یکی از دوستان اولین گناه من این است که زن آفریده شده ام...دیگه بقیه گناها وصله ی ما نیست..استغفرالله...شکرا لله...(این جملات رو در حالی که میزنید پشت دستتون بخونید)
ارسال یک نظر